سازمانهایی که باید در زمینه ایجاد اعتماد به غریبهها موفق باشند، روشهای متعددی برای اینکار دارند. ارائه ضمانتنامه و بیمهنامه برای جبران خسارتهای احتمالی یا زیر نظر گرفتن شخصی که با او تماس میگیریم، نمونههایی از این روشها هستند. برای نمونه Airbnb بررسی میکند که هیچکدام از میزبانها یا مهمانها تروریست نباشند. نامشان در هیچگونه فهرست تحریمی درج نشده باشد و حتی در مواردی سابقه قضایی افراد را هم بررسی میکند.
سیستم ارزیابی خودکار ریسک شرکت Airbnb، برای هر رزرو خانه یا اتاق، صدها نشانه و گزارش مربوط به فعالیت مشکوک را بررسی میکند. آن هم پیش از آنکه دو طرف معامله با یکدیگر روبرو شوند.
شپیرو میگوید: «این سیستم دائماً در حال بهبود است و روز به روز هوشمندتر میشود.» همچنین Airbnb میتواند هویت واقعی کاربرانش را تایید کند.
پس از آنکه تعداد قابل توجهی از حسابهای کاربری این شرکت هک شد (هکرها نام کاربری و رمز عبور کاربران را از سایتهای دیگر میدزدیدند و از این اطلاعات برای ورود به حساب کاربری آن شخص در Airbnb استفاده میکردند)، Airbnb استارت آپی به نام Trooly را خرید تا به کمک آن از این نوع کلاهبرداریها جلوگیری کند. نرم افزار ترولی میتواند رد پای دیجیتال ما را (در شبکههای اجتماعی، در بین اطلاعات ثبت شده توسط پلیس و حتی در دارک وب) دنبال کند تا مشخص شود چقدر اعتمادپذیر هستیم.
این شرکت حتی ادعا میکند که نرم افزارش میتواند تشخیص دهد که رفتار احتمالی یک فرد چگونه خواهد بود. برای نمونه میتواند مشخص کند که آیا این شخص در خانه شما آشغال خواهد ریخت یا نه؟
باتسمن میگوید: «چنین چیزی میتواند ما را به وحشت بیندازد، اما برای حذف افراد اعتمادناپذیر موثر است. این سیستم ما را به دوران ارتباط نفر به نفر باز میگرداند، آن هم در مقیاسی که هرگز ممکن نبوده است.»
این سیستم با بیرون گذاشتن کاربران نامناسب، مجموعه بزرگی از افراد تایید شده را در اختیار میگذارد. این ساز و کار، فرآیند اعتماد کردن یک شخص به دوستان دوستش را تداعی میکند.
دیدگاه بگذارید