چرا استفاده از چیپلت در پردازنده ها ضروری است؟

طبق قانون مور تعداد ترانزیستورها در یک مدار سیلیکونی یکپارچه تقریباً هر دو سال دو برابر می شود. این قانون شهودی، به نام یکی از بنیانگذاران Fairchild Semiconductor، گرودون مور که بعدها مدیرعامل اینتل شد، نامگذاری شده است.

این پیش بینی در سال ۱۹۶۵ انجام شد و حدود پنجاه سال ادامه داشت. با توجه به محدودیت های سیلیکون، پیشرفت نیمه رساناها در سال ۲۰۱۰ شد و انتظار می رود قانون مور تا سال ۲۰۲۵ منسوخ شود. این امر باعث شده است تا تولید‌کنندگان نیمه‌ رسانا برای جایگیزینی سیلیکون به موادی مانند نیترید گالیوم توجه کنند.

با سخت تر شدن جاگذاری ترانزیستورهای بیشتر روی یک قطعه سیلیکون، بازدهی کاهش می یابد و محدودیت های سیلیکون مشکلات بیشتری را برای تولید‌کنندگان ایجاد می کند.

چیپلت ها یکی از راه حل های این مشکل هستند. ساخت نیمه رسانا بسیار دشوار است؛ به این دلیل که پردازنده ها قبلاً روی یک قطعه سیلیکون ساخته می شدند که طرح های یکپارچه نام داشتند. در این روش ساخت نقص های کوچک منجر به کاهش درصد تولید تراشه های بی نقص و فروش تراشه ها با هسته های کمتر یا حتی دور انداختن کامل آنها می شد.

هنگامی که چیپلتی معیوب باشد، می توان آن را با چیپلت دیگری جایگزین کرد و در نتیجه ضایعات کمتری نسبت به دور انداختن یا کاهش تعداد هسته های یک تراشه بسیار بزرگتر به همراه خواهد داشت. تولیدکنندگان تراشه می توانند چندین چیپلت را در یک پردازنده واحد قرار دهند تا تعداد هسته مورد نظر را تشکیل دهند که این کار منجر به افزایش بازدهی می شود.

چیپلت چیست؟

چیپلت بخشی از یک ماژول پردازشی است که یک مدار مجتمع بزرگتر مانند یک پردازنده کامپیوتری را می سازد. چیپلت ها این امکان را به سازنده هایی مثل اینتل و AMD می دهند تا به جای ساخت یک پردازنده با هسته های دلخواه روی یک قطعه سیلیکون، از چندین تراشه کوچکتر برای ایجاد یک مدار مجتمع بزرگتر استفاده کنند.

چند چیپلت که با هم در یک مدار مجتمع کار می کنند به عنوان ماژول های چند تراشه ای (MCM) شناخته می شوند. پردازنده های رایزن، تردریپر و اپیک، که بر اساس معماری Zen شرکت AMD ساخته شده اند، نمونه هایی از محصولات حاوی چیپلت ها هستند.

چیپلت برای اینکه همه چیز را در یک مدار مجتمع یکپارچه جمع کند به تراشه کنترل‌کننده I/O وابسته هستند.

تولیدکنندگان می توانند از چیپلت ها برای دستیابی بهتر به اهداف تولید استفاده کنند. در مقایسه با طرح های یکپارچه قدیمی که کل تراشه را روی یک قطعه سیلیکون می ساختند، هدر رفت کمتری وجود دارد.

می توان اظهار امیدواری کرد که چیپلت ها به افزایش تولید و مقابله بهتر با کمبود تراشه ها، از کارت های گرافیک گرفته تا خودرو، کمک کنند.